Da richti Christbam
Oanmal – dös muaß ih enk vazähln –
kimmt áh a Kund’ as Christbamholn.
Beim Krennbau’rn drent is is dös passiert,
mih hat sein Bäurin informiert:
A Vater suacht im Stad’l drinn
den richtign Bam, der na(c)h seinm Sinn
dahoam für d Wohnung pásst genau
und troift an Gschmah vo seiner Frau.
Doh jeds Mal, wann er moant, der pásst,
aft sagt sein Büabl, dös kloan Gfrást:
„Du Papa, der da gfallt ma net!“ –
So geht an etligs Mal sein Red,
nachdem er zerscht áf d Höh is ghupft
und gschwind beim höchst’n Ást’l zupft,
sih buckt dana(c)h und niederkniat,
an Bam vo unt’n inspiziert.
Da Papa wird schon kloanvazagt.
Iatzt hat die Bäurin s Büab’l gfragt,
warum er sih zerscht auffireckt
und nachand ünter d Bam einlegt?
„Was hat dös Ghupfert für an Sinn?
Was siahgst denn üntern Baman drinn?“ –
Da Spitzbua mit a fünf, sechs Joahr,
sagt dráf: „Dös is ja doh ganz kloar! –
Wár a z houh und mih tát blanga,
kunnt ih d Guats’l net daglanga;
wár a z niader“ – moant da Spatz –
„hättn drunter weit z weng Páck’l Platz!“
Kons. OSR Rudolf Fuchs, 4784 Schardenberg
Der Dialekt ist aus dem Innviertel! Beschrieben wurde unser Ältester!
Jedes Jahr erfreuen uns diese Zeilen, und wir kommen in Wehmut, da die Söhne längst schon größer als unsere Christbäume sind!